Η Διάγνωση της
Νόσου Peyrorie
Η διάγνωση περιλαμβάνει τον καθορισμό της βλάβης και τον διαχωρισμό της οξείας από την χρόνια φάση της νόσου (η αντιμετώπιση είναι εντελώς διαφορετική στην οξεία από την χρόνια φάση).
Ο καθορισμός της βλάβης γίνεται είτε με αυτοφωτογράφηση του πέους σε στύση από τον ασθενή, είτε εκτίμηση στο ιατρείο με πρόκληση φαρμακευτικής στύσης. Η φαρμακευτική στύση προκαλείται με μια ανώδυνη ένεση αγγειοδραστικών ουσιών στο πέος (φάρμακα που προκαλούν χαλάρωση των μυϊκών ινών και αύξηση της αιματικής ροής προς το πέος) με αποτέλεσμα την επίτευξη στύσης. Κατά την πρόκληση φαρμακευτικής στύσης γίνεται και η ειδική εκτίμηση της στυτικής λειτουργίας με το triplex πέους.
Είναι σημαντικό κατά την φαρμακευτική στύση να καθοριστεί επακριβώς η γωνίωση και να παρακολουθείτε κάθε μεταβολή με μηνιαίες μετρήσεις της γωνίας κάμψης με ειδικό όργανο (ιατρικό μοιρογνωμόνιο – PDAD).
Στο δεύτερο στάδιο γίνεται ο προσδιορισμός της φάσης της πάθησης. Η οξεία φάση χαρακτηρίζεται από πόνο κατά την στύση και ψηλαφητή σκληρία σε κάποιο σημείο του πέους (συνήθως στην άνω επιφάνεια).
Το υπερηχογράφημα του πέους καθορίζει την ύπαρξη πάχυνσης ή πλάκας και το μέγεθος της επασβέστωσής της.
Για να γίνουν κατανοητές οι δύο φάσεις, θα πρέπει να προσεγγίσουμε την παθοφυσιολογία της πάθησης.
- Οξεία Φάση
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι γίνεται ένας τραυματισμός κατά την επαφή. Ο ινώδης χιτώνας που περιβάλλει τα σηραγγώδη σώματα κατά τον τραυματισμό παρουσιάζει μερική ρήξη (αν η ρήξη είναι πλήρης θα εκδηλωθεί άμεσα μεγάλο αιμάτωμα και ισχυρός πόνος, χαρακτηριστικά του κατάγματος του πέους που θέλει άμεση επείγουσα χειρουργική αντιμετώπιση).
Γύρω από την μερική ρήξη του ινώδους χιτώνα ξεκινά η κλασσική αντίδραση της φλεγμονής. Σε αυτή την οξεία φάση ο οργανισμός προσπαθεί να αποκαταστήσει την βλάβη με την αντικατάσταση των νεκρών κυττάρων με νέα.
Ιατρικά μπορούμε να βοηθήσουμε με φαρμακευτική αγωγή που αυξάνουν την αιμάτωση και παρεμβάσεις που βοηθούν την αναγέννηση των ιστών ώστε τουλάχιστον η βλάβη να ελαχιστοποιηθεί ή να μην προχωρήσει.
- Χρόνια Φάση
Αν η βλάβη μείνει χωρίς ιατρική παρέμβαση θα επεκταθεί με τον χρόνο, κατόπιν θα σχηματιστεί ουλή και τελικά θα εναποθετηθούν άλατα στην πλάκα και θα γίνει αυτό που αποκαλούμε επασβεστωμένη πλάκα.
Πλέον η νόσος περνά στη χρόνια φάση που χαρακτηρίζεται από σταθεροποίηση της πλάκας και μη ύπαρξη περαιτέρω μεταβολών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Ομιλίες του καθ. Δ. Χατζηχρήστου στο GLOBAL REGENERATIVE CONGRESS Χειρουργός Ουρολόγος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Διεξήχθη στο Βελιγράδι με μεγάλη επιτυχία το Διεθνές συνέδριο Αναγεννητικής Ιατρικής, με συμμετοχή επιστημόνων όλων των ειδικοτήτων.
Η ουρολοίμωξη είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μολύνσεις/λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος από μικροοργανισμούς, όπως τα βακτήρια, οι ιοί και οι μύκητες.
Η κιρσοκήλη είναι πάθηση του φλεβικού δικτύου των όρχεων και συναντάται στο 20% των ανδρών και στο 40% των υπογόνιμων ανδρών. Η πάθηση επηρεάζει όλα τα χαρακτηριστικά του σπέρματος (αριθμό σπερματοζωαρίων, κινητικότητα, μορφολογία), προκαλώντας επίσης βλάβες στο γενετικό υλικό τους.
Η υπερτροφία ή υπερπλασία προστάτη όπως είναι ο πιο σωστός όρος, είναι μια πάθηση που ξεκινά από τα 40 έτη και εξελίσσεται με την πάροδο της ηλικίας.
Στη σύγχρονη ιατρική η δεύτερη γνώμη είναι καθιερωμένη πρακτική. Σε κάθε ιατρικό πρόβλημα, κάθε ασθενής θα ήθελε να ακούσει μια δεύτερη γνώμη από έναν ακόμη ιατρό, ίσως και μαζί με τους οικείους του, να το συζητήσουν και να καταλήξει στη θεραπευτική παρέμβαση.
